ผู้บุกเบิกการวิเคราะห์ทางเทคนิค

[Opal]

การวิเคราะห์ทางเทคนิค Forex นั้นเก่าแก่พอๆ กับที่มาของตลาดหุ้น และตั้งแต่ที่เงินกระดาษได้รับการยอมรับมากขึ้นว่าเป็นการประมูลทางกฎหมาย ทฤษฎีที่ฉันได้รับประโยชน์ส่วนใหญ่คือทฤษฎี Dow ของการเคลื่อนไหวของราคา ที่มาของการวิเคราะห์แนวโน้มและการแบ่งแยกบางส่วนนั้นเป็นไปตามทฤษฎีนั้น อาศัยการดำเนินการด้านราคาก่อนหน้าของคู่เงินบางคู่เพื่อเก็งกำไรมูลค่าในอนาคต รูปแบบนี้เป็นพื้นฐานสำหรับการคำนวณแนวรับและแนวต้านโดยการวิเคราะห์ pivot point แนวความคิดอื่นๆ ของการซื้อขายพัฒนามาจากแนวโน้มนี้ แต่ควรเน้นที่แนวคิดที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวของราคาอย่างครอบคลุม เช่น ทฤษฎี Dow jones

[Jeans]

ผู้บุกเบิกการวิเคราะห์ทางเทคนิค

ไม่ว่าคุณจะมองว่าตัวเองเป็นผู้ตรวจสอบที่เชี่ยวชาญหรือไม่ก็ตาม ไม่มีระบบสนับสนุนจำนวนมากที่ไม่ได้แสดงท่าทางไปยังด้านที่เชี่ยวชาญในการให้ความช่วยเหลือ รูปแบบการมีส่วนร่วมบางรูปแบบใช้การตรวจสอบเฉพาะทางเท่านั้น โดยผู้เชี่ยวชาญของพวกเขามักจะรับประกันว่าพวกเขาไม่รู้ข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับหุ้นเลย เนื่องจากสิ่งที่พวกเขาต้องการมีอยู่ในกราฟ การบริจาคส่วนนี้ไม่ได้เพิ่มขึ้นจากความว่างเปล่า ในบทความนี้ เราจะพาดพิงถึงชายที่เป็นหัวหอกในการสอบเฉพาะทาง

ทุกอย่างมาจาก Dow

Charles Dow มีจุดอันยิ่งใหญ่ตลอดการดำรงอยู่ของเงิน เขาก่อตั้ง The Wall Street Journal ซึ่งเป็นเกณฑ์มาตรฐานที่ใช้ประเมินเอกสารเกี่ยวกับเงินทุกฉบับ และที่สำคัญยิ่งสำหรับแรงจูงใจของเรา เขาได้สร้างดัชนีอุตสาหกรรม Dow Jones ในการทำเช่นนั้น Dow ได้เปิดทางให้มีการสอบสวนเฉพาะทาง Dow บันทึกค่าสูงสุดและต่ำสุดของวันต่อวัน สัปดาห์ต่อสัปดาห์ และเดือนต่อเดือน โดยสอดคล้องกับตัวอย่างกับรูปแบบที่เกิดขึ้นประจำของตลาด จากนั้นเขาก็จะเขียนบทความอย่างต่อเนื่องในบางครั้งในภายหลัง โดยจะกล่าวถึงตัวอย่างที่ชัดเจนและคาดการณ์ถึงโอกาสทางการตลาดที่ผ่านมาได้อย่างไร

อย่างไรก็ตาม Dow ไม่อาจยอมรับได้ทั้งหมด – หรือแม้แต่ส่วนใหญ่ – เครดิตสำหรับสมมติฐานที่มีชื่อของเขา ทฤษฎีดาวอาจจะกลายเป็นการรู้ถึงการยืนยันในอดีตของหลักการฟรี หากไม่ใช่สำหรับวิลเลียม พี. แฮมิลตัน (ดูเพิ่มเติม: ยักษ์ใหญ่ด้านการเงิน: Charles Dow)

เริ่มต้นจากลงไปในน้ำ: วิลเลียม พี. แฮมิลตัน

ทฤษฎีดาวเป็นรูปแบบของตลาดที่เชื่อมโยงอย่างเข้มข้นกับความคล้ายคลึงทางทะเล รูปแบบระยะกลางและระยะไกลอย่างน้อยสี่ปีคือกระแสของตลาด – ทั้งขาขึ้น (ขาขึ้น) หรือขาลง (ขาลง) สิ่งนี้ถูกติดตามโดยคลื่นระยะสั้นที่ยังคงดำเนินต่อไประหว่างสัปดาห์ถึงหนึ่งเดือน นอกจากนี้ ท้ายที่สุด ก็มีคลื่นเล็กๆ ที่สาดกระเซ็นและคลื่นเล็กๆ ที่แปรปรวนทุกวัน

แฮมิลตันใช้มาตรการเหล่านี้โดยไม่คำนึงถึงกฎสองสามข้อ – ตัวอย่างเช่น รถไฟปกติและกลไกปกติที่ยืนยันทิศทางของกันและกัน – เพื่อเรียกตลาดกระทิงและตลาดหมีด้วยความเที่ยงตรงที่น่ายกย่อง แม้ว่าเขาจะแจ้งอุบัติเหตุในปี 2472 เร็วเกินไป (1927, 1928) เขาก็วางอุบายครั้งสุดท้ายเมื่อวันที่ 21 ต.ค. 2472 สามวันก่อนเกิดอุบัติเหตุและสัปดาห์เล็กน้อยก่อนที่เขาจะเสียชีวิตเมื่ออายุ 63 ปี

ผู้ปฏิบัติงาน: Robert Rhea

Robert Rhea ใช้ Dow Theory และเปลี่ยนมันให้เป็นเครื่องหมายทั่วไปสำหรับการซื้อหรือขายในตลาด เขาแต่งหนังสือในหัวข้อ: "The Dow Theory" (1932) จริงๆ Rhea มีประสิทธิภาพในการใช้สมมติฐานเพื่อเรียกยอดและก้น – และมีความสามารถเพียงพอที่จะได้รับประโยชน์จากการโทรเหล่านั้น ไม่นานหลังจากที่ได้ใช้ทฤษฎี Dow แล้ว Rhea ก็ไม่ต้องแลกเปลี่ยนความเข้าใจของเขา เขาแค่ต้องการบันทึก

ภายหลังการเรียกฐานตลาดในปี 1932 และขึ้นสู่จุดสูงสุดในปี 1937 โชคชะตาจากจดหมายร่วมทุนของ Rhea ที่ชื่อว่า Dow Theory Comments ได้รับผู้สนับสนุนเพิ่มเติมอีกหลายพันคน ในทำนองเดียวกันกับแฮมิลตัน ชีวิตของรีอาในฐานะนักพยากรณ์ตลาดนั้นสั้นนัก – เขาเริ่มต้นในปี 1939 (ดูเพิ่มเติม: บทช่วยสอนทฤษฎีดาว)

พ่อมด: Edson Gould

บางทีนักพยากรณ์ที่แม่นยำที่สุดและมีชื่อเสียงยาวนานที่สุด Edson Gould ก็เป็นเหตุให้มีการเรียกถึงปี 1983 เมื่ออายุ 81 ปี โกลด์ยังทำเงินส่วนใหญ่ของเขาจากการจัดทำแผ่นพับแทนการบริจาค โดยขายสมาชิกในราคา $500 ในปี 1930 เขาได้ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับตลาดกระทิงและหมีที่มุ่งเน้นการโฆษณา ทำให้การคาดการณ์ที่แม่นยำอย่างน่าตกใจสองสามอย่าง เช่น Dow ที่เพิ่มขึ้น 400 มุ่งเน้นไปที่ตลาดที่มีแนวโน้มในเชิงบวก 20 ปีที่ Dow จะอยู่ที่ 1,040 จากปี 1973 เป็นต้น

Gould ใช้ไดอะแกรม โฆษณาวิทยาศาสตร์สมองและเครื่องหมายต่างๆ รวมถึง Senti-Meter – DJIA แบ่งตามผลกำไรต่อส่วนขององค์กร โกลด์เป็นที่ยอมรับในการแลกเปลี่ยนของเขาจนเขายังคงโทรจากหลุมศพ Gould เริ่มต้นในปี 1987 แต่ในปี 1991 Dow พุ่งแตะ 3,000 อย่างที่เขาคาดไว้ ในช่วงเวลาที่เขาคาดหวังไว้ในปี 1979 ดัชนี Dow ยังคงไม่สามารถทะลุ 1,000 ได้

[งานของผู้บุกเบิกเหล่านี้กำหนดกรอบการจัดตั้งกลุ่มเครื่องมือพิเศษขนาดมหึมาที่ตัวแทนจำหน่ายใช้ในปัจจุบันเพื่อสร้างเทคนิคการแลกเปลี่ยนที่มีประสิทธิผล หากต้องการข้อมูลเพิ่มเติม โปรดดูที่การสัมมนาการวิเคราะห์ทางเทคนิคใน Investopedia Academy ซึ่งมีเนื้อหาที่เข้าใจง่ายและคำแนะนำที่แท้จริงเพื่อสนับสนุนทักษะการแลกเปลี่ยนของคุณ]

นักชาร์ต: จอห์น มากี

John Magee แต่งหนังสือคู่มือสำหรับการตรวจสอบเฉพาะทาง "Specialized Analysis of Stock Trends" (1948) มากีเป็นหนึ่งในคนกลุ่มแรกๆ ที่แลกเปลี่ยนเฉพาะต้นทุนหุ้นและตัวอย่างในแผนภาพที่บันทึกไว้ มากีสรุปทุกอย่าง: หุ้นเอกพจน์ จุดกึ่งกลาง ปริมาณการแลกเปลี่ยน – โดยพื้นฐานแล้วอะไรก็ได้ที่สามารถวาดไดอะแกรมได้ จากนั้นเขาก็เทลงบนกราฟเหล่านี้เพื่อจดจำตัวอย่างกว้างๆ และรูปร่างที่ชัดเจน เช่น สามเหลี่ยมที่อ่อนแอ แบนเนอร์ ร่างกาย หมี ฯลฯ

น่าเศร้าสำหรับ Magee ทันทีที่เขาดูแลลูกค้าของเขาได้ดีกว่าพอร์ตโฟลิโอของเขาเองขายออกเป็นประจำในพอร์ตของเขาเองขึ้นอยู่กับลางสังหรณ์แม้ว่าจะมีสัญญาณการถือครองที่มั่นคงจากไดอะแกรมของเขา ตั้งแต่อายุ 40 จนถึงมรณภาพในวัย 86 ปี มากีเป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางที่ได้รับการฝึกฝนมามากที่สุด ปฏิเสธที่จะพยายามอ่านเอกสารฉบับปัจจุบัน เผื่อว่ามันจะเข้าไปยุ่งกับสัญญาณของโครงร่างของเขา (สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม โปรดดูที่ การวิเคราะห์รูปแบบแผนภูมิ)

การละเลย

จะมีการโต้เถียงกับบทสรุปเช่นนี้อย่างไม่ต้องสงสัย เจสซี่ ลิเวอร์มอร์ผู้โด่งดังอยู่ที่ไหน นายหน้าที่มีราคาใกล้เคียงกัน ดูเหมือนจะเป็นการแลกเปลี่ยนเฉพาะทางที่มีประสิทธิภาพเป็นหลัก? ไม่ควรพูดอะไรเกี่ยวกับ R.N. Elliott? มีอะไรไม่ควรพูดเกี่ยวกับ WD Gann?

เมื่อพิจารณาทุกอย่างแล้ว ลิเวอร์มอร์ทำผลงานได้เพียงเล็กน้อยในขอบเขตของการคาดเดาและเตะถังแตก เอลเลียตเปลี่ยนการสอบเฉพาะทางด้วยการคาดเดาของเขาเอง แต่สมมติฐานของเขานั้นยากต่อการทดสอบและแลกเปลี่ยนได้ยากกว่ามาก ซึ่งรวมถึงบางสิ่งที่มีคุณภาพเหนือธรรมชาติที่กองทับตัวเลขไว้ ดังนั้น แนวความคิดของ Gann แม้จะดูมีค่าในความคิด แต่ก็ละเอียดอ่อนต่อความผิดพลาดจนสามัญสำนึกของพวกเขามีข้อบกพร่อง ชายทั้งสองคนนี้ถูกระบุว่าได้แลกเปลี่ยนโชคชะตากับสมมติฐานของพวกเขา แต่ไม่มีบันทึกที่แน่ชัดที่จะสนับสนุนสิ่งนั้นเช่นเดียวกับที่ลิเวอร์มอร์ ในเชิงบวกไม่มีโดเมนหลายล้านดอลลาร์ถูกละทิ้งโดยอย่างใดอย่างหนึ่ง