ตัวชี้วัดทางเทคนิคมีประโยชน์อย่างไร?

[Mathew]

การใช้อินดิเคเตอร์มี 3 แบบ


ประการแรก: เป็นคำเตือนในแง่ของ ตัวอย่างเช่น การเตือนการเปลี่ยนแปลงของราคา ตัวอย่างเช่น หากเส้นศูนย์ขาดและราคาอยู่ใกล้กับแนวรับ นี่คือคำเตือนที่แสดงว่ามีความเป็นไปได้ที่จะทำลายมัน หรือตัวอย่างเช่น ในกรณีที่มีการเบี่ยงเบนเชิงบวกและราคาอยู่ใกล้ แนวต้านนี้อาจเป็นสัญญาณเตือนให้หยุด ไปที่แนวต้านนั้นและโดยทั่วไปจะเปลี่ยนทิศทางขึ้น


ประการที่สอง: ตัวชี้วัดใช้เพื่อยืนยันเครื่องมือการวิเคราะห์ทางเทคนิคอื่น ๆ ตัวอย่างเช่นในกรณีที่ตัวบ่งชี้ปริมาณเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อแนวต้านถูกหัก นี่คือการยืนยันความถูกต้องของการหยุดพัก แต่ถ้าการหยุดพักนั้นมาพร้อมกับการซื้อขายที่อ่อนแอ ปริมาณ นี่อาจเป็นการพักตัวปลอมและราคาจะกลับลงมาเรื่อยๆ


ประการที่สาม: ผู้ค้าบางรายใช้ตัวบ่งชี้เพื่อทำนายแนวโน้มในอนาคต ตัวอย่างเช่น ในกรณีที่ราคาทะลุค่าเฉลี่ยเลขคณิตที่ 200 ขึ้นไป หมายความว่าราคาอาจเข้าสู่แนวโน้มขาขึ้นในช่วงระยะเวลาถัดไป เป็นต้น .


ตัวชี้วัดทางเทคนิคให้มุมมองที่แตกต่างกันในการวิเคราะห์การเคลื่อนไหวของราคา บางส่วนเช่น ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ได้มาจากสูตรสมการทางคณิตศาสตร์อย่างง่าย และกลไกของงานนั้นเข้าใจง่าย และยังมีประเภทอื่นๆ ที่ค่อนข้างซับซ้อน เช่น ตัวบ่งชี้สุ่ม และต้องการความเข้าใจมากขึ้นเกี่ยวกับกลไกการเคลื่อนที่ของมันจึงจะรู้ว่าจะใช้มันอย่างไรในการค้าขาย แต่ตัวบ่งชี้นั้นซับซ้อนหรือไม่ ในสมการทางคณิตศาสตร์ที่เกี่ยวข้องหรือสมการง่าย ๆ ในที่สุดก็จะแนะนำคุณถึงสองสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นการรู้ถึงความแข็งแกร่งของการเคลื่อนไหวของราคา หรือทิศทางราคาปัจจุบันคืออะไร หรือแม้แต่ทำนายทิศทางในอนาคต
ตัวบ่งชี้ที่นำหน้าคือตัวบ่งชี้ที่นำหน้าการเคลื่อนไหวของราคา ในขณะที่ตัวบ่งชี้ที่ขึ้นต่อกันคือตัวบ่งชี้ที่อยู่ก่อนการเคลื่อนไหวของราคา


ตัวชี้วัดชั้นนำ
เหล่านี้เป็นตัวบ่งชี้ที่นำหน้าการเคลื่อนไหวของราคาดังที่เราได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้และตัวอย่างซึ่งเป็นตัวบ่งชี้โมเมนตัม
ตัวอย่างของตัวบ่งชี้ดังกล่าว ได้แก่ Stochastic Indicator หรือ RSI indicator เป็นต้น
หน้าที่หลักของตัวชี้วัดเหล่านี้คือการวัดอัตราการเปลี่ยนแปลงของราคาหุ้นหรือสกุลเงิน หรืออะไรก็ตามที่ถือว่าเป็นความเคลื่อนไหวของตัวชี้วัดเหล่านั้น เช่น ในกรณีที่ราคาเคลื่อนที่โดยบังเอิญ เราพบว่า indicator นั้นตกลงมา และในกรณีนี้ ไม่จำเป็นที่นี่คือ indicator ของราคาที่ลดลง แต่ indicator นั้นทำได้เพียงพยายามไปให้ถึงเส้นกลางซึ่งเรียกว่า ระดับกลาง
อินดิเคเตอร์เหล่านี้ทำงานได้ดีในตลาดที่เคลื่อนตัวออกข้างได้ดี และในกรณีที่มีตลาดที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและอยู่ในแนวโน้ม ตัวบ่งชี้ประเภทนั้นก็สามารถใช้ได้เช่นกัน แต่ไปในทิศทางเดียวกันของแนวโน้ม หมายความว่าหากตลาดอยู่ใน แนวโน้มขาขึ้นสามารถป้อนสัญญาณซื้อที่ปรากฏบนตัวชี้วัดได้และห้ามเข้าสู่การขายไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ๆ และในทางกลับกัน


ข้อดีและข้อเสียของตัวชี้วัดชั้นนำ


ข้อดี
1- ให้สัญญาณซื้อและขายก่อนกำหนด
2-มันให้สัญญาณมากมาย
3- ดีมากในตลาดที่เคลื่อนไหวในช่วง เนื่องจากเกี่ยวข้องกับตลาดที่เคลื่อนไหวในแนวโน้ม แต่มีเงื่อนไขว่าจะไม่เข้าสู่ทิศทางที่ตรงกันข้ามกับแนวโน้ม


ข้อเสีย
1- มันให้สัญญาณผิดมากมาย ซึ่งทำให้เกิดการสูญเสียมากมาย.
2- เนื่องจากมีการเข้าและออกเป็นจำนวนมาก การดำเนินการเหล่านี้จึงต้องมีการคำนวณค่าคอมมิชชั่น ซึ่งจะช่วยลดผลกำไรที่ได้รับ


ตัวชี้วัดขึ้นอยู่กับ
ดังที่เราได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ อินดิเคเตอร์เหล่านี้เป็นอินดิเคเตอร์ติดตามราคา เรียกอีกอย่างว่าอินดิเคเตอร์ตามเทรนด์ หรืออินดิเคเตอร์ที่ติดตามความเคลื่อนไหวของเทรนด์ อันที่จริง อินดิเคเตอร์เหล่านี้ดีที่สุดเมื่อตลาดอยู่ในสถานะเทรนด์ และในกรณีที่มีการเปิดโปง อินดิเคเตอร์เหล่านี้ถือว่าแย่มากเนื่องจาก เพราะมันทำให้เกิดสัญญาณที่ผิดและการฝ่าวงล้อมที่ล้มเหลวจำนวนมาก ตัวอย่างที่มีชื่อเสียงที่สุดคือ การเคลื่อนไหว ดัชนีเฉลี่ยและดัชนี MACD


ประโยชน์และผลเสีย


ประโยชน์
1- หนึ่งในประโยชน์ที่สำคัญที่สุดของตัวบ่งชี้เหล่านี้คือความสามารถในการจับการเคลื่อนไหวของแนวโน้มและรออยู่ข้างใน ซึ่งทำให้ทำกำไรได้มากและใช้งานง่ายมาก
2- การคำนวณค่าคอมมิชชั่นต่ำเนื่องจากโอกาสที่จำกัด
3- ใช้งานได้ดีเฉพาะในตลาดเทรนด์หรือเทรนด์เท่านั้น

ผลเสีย
1- มันทำงานได้ไม่ดีในตลาดที่เคลื่อนไหวภายในช่วงหรือแนวโน้มข้างเคียง
2- จำนวนโอกาสมีน้อย


ตัวชี้วัดทางเทคนิคให้มุมมองที่แตกต่างกันในการวิเคราะห์การเคลื่อนไหวของราคา บางส่วนเช่น ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ได้มาจากสูตรสมการทางคณิตศาสตร์อย่างง่าย และกลศาสตร์ของงานนั้นเข้าใจง่าย และยังมีประเภทอื่นที่ค่อนข้างซับซ้อน เช่น ตัวบ่งชี้สุ่ม ซึ่ง ต้องการความเข้าใจกลไกการเคลื่อนที่ของมันมากขึ้นเพื่อที่จะรู้ว่าจะใช้มันอย่างไรในการค้าขาย แต่ไม่ว่าตัวบ่งชี้จะซับซ้อนในสมการทางคณิตศาสตร์หรือสมการที่ง่าย ในท้ายที่สุด มันจะแนะนำคุณในสองสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นการรู้ถึงความแข็งแกร่งของการเคลื่อนไหวของราคา หรือทิศทางราคาปัจจุบันคืออะไร หรือแม้แต่ทำนายทิศทางในอนาคต

[Knight]

ตัวชี้วัดทางเทคนิคเป็นหนึ่งในเครื่องมือที่สำคัญที่สุดที่ใช้ในโลกของการเทรด และสามารถกล่าวได้ว่าตัวชี้วัดทางเทคนิคเป็นหนึ่งในเครื่องมือที่สำคัญที่สุดที่เทรดเดอร์ใช้เพื่อช่วยในการตัดสินใจซื้อขาย ไม่ว่าจะเป็นในการกำหนดราคาที่เหมาะสม เพื่อเข้าหรือออกจากตลาด ตลาด Forex มีแนวโน้มที่จะดำเนินการในลักษณะเฉพาะภายใต้สถานการณ์บางอย่าง และพฤติกรรมนี้จะเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งหมายความว่ารูปแบบราคาบางอย่างจะเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า และนี่คือบทบาทของตัวบ่งชี้ forex ที่พยายามระบุรูปแบบเหล่านี้ ตัวบ่งชี้เหล่านี้มักใช้ในหนึ่งในสามการใช้งาน:

ประโยชน์แรก: การกำหนดแนวโน้มทั่วไป เนื่องจากการเคลื่อนไหวของราคาอยู่ในหนึ่งในสามทิศทาง (ขึ้น ลง ไซด์เวย์) ตัวบ่งชี้บางตัวสามารถใช้เพื่อกำหนดทิศทางทั่วไปของการเคลื่อนไหวของราคาในปัจจุบัน และยังสามารถคาดการณ์การเคลื่อนไหวของราคาที่อาจเกิดขึ้นในอนาคตได้อีกด้วย

ประโยชน์ที่สอง: การกำหนดพื้นที่ราคาที่ดีที่สุดเพื่อเข้าสู่การดำเนินการ เนื่องจากตัวชี้วัดทางเทคนิคบางตัวใช้เพื่อกำหนดราคาที่เหมาะสมที่สุดในการดำเนินการเริ่มต้น นี่เป็นเพราะการปฏิบัติตามเงื่อนไขบางอย่างหรือมีสัญญาณที่ชัดเจนในการเข้า

ประโยชน์ที่สาม: การกำหนดพื้นที่ราคาที่ดีที่สุดสำหรับการออกจากการดำเนินการที่ดำเนินการก่อนหน้านี้ และทำได้โดยการปฏิบัติตามเงื่อนไขบางประการหรือด้วยสัญญาณที่ชัดเจนในการออก

มีตัวชี้วัดทางเทคนิคมากมายที่ช่วยในการวิเคราะห์ตลาด แต่ด้วยบทความง่ายๆ นี้ ผมจะพูดถึงตัวชี้วัดที่สำคัญที่สุดสองตัวในความเห็นของผม กล่าวคือ:

ค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่อย่างง่าย (SMA)
คือราคาเฉลี่ยในช่วงเวลาหนึ่ง และค่าเฉลี่ยหมายถึงค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่ ตัวอย่างเช่น ค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่ 20 วันคือค่าเฉลี่ยของราคาปิดในช่วง 20 วันที่ผ่านมา จุดประสงค์ของ SMA คือการระบุแนวโน้ม ควรสังเกตว่า SMA เป็นตัวบ่งชี้ที่ล้าหลัง โดยอาศัยราคาจากอดีตและให้สัญญาณหลังจากการเริ่มต้นของแนวโน้ม และยิ่งช่วง SMA นานเท่าใด ความเป็นเนื้อเดียวกันและการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงในตลาดช้าลง



Fibonacci retracement และ retracement levels
ตัวบ่งชี้ Fibonacci retracement ขึ้นอยู่กับแนวคิดที่ว่าหลังจากการเคลื่อนไหวที่แข็งแกร่ง ราคาจะมีโอกาสเพิ่มขึ้นในการแก้ไขในอัตราส่วนหลักที่เฉพาะเจาะจง ซึ่งเป็นชุดของตัวเลขที่นักคณิตศาสตร์ชาวอิตาลีชื่อ Fibonacci นิยม ลำดับสมัยใหม่เริ่มต้นด้วย หมายเลข 0 และ 1 และตัวเลขที่ตามมาคือผลรวมของตัวเลขก่อนหน้าสองตัวในลำดับ การปรับฐานที่สำคัญที่สุดระดับหนึ่งในดัชนีนี้คืออัตราส่วน 0.618 แผนภูมิที่แนบมาแสดงอัตราส่วน Fibonacci ที่ใช้ในการระบุพื้นที่ของการกลับตัวหรือการปรับฐานดังต่อไปนี้:

23.6%, 38.20%, 50% และ 61.8% นอกจากนี้ ระดับหนึ่งถูกใช้เมื่อเร็วๆ นี้ ซึ่งแสดงให้เห็นความสำคัญในครั้งล่าสุด ซึ่งก็คือ 78.6%